🐫 Domowe Sposoby Na Posterydowe Zapalenie Skóry

Atopowe zapalenie skóry (AZS) to schorzenie, którego podstawą są zaburzenia w układzie immunologicznym. Atopowe zapalenie skóry pojawia się często z alergiami pokarmowymi, astmą, katarem siennym. Nie można wskazać jednego czynnika, który byłby odpowiedzialny za atopowe zapalenie skóry, więc jego wyleczenie całkowite jest prawie niemożliwe. Stosuje się jedynie leczenie objawowe, które łagodzi uporczywy świąd skóry atopowej oraz zmniejsza dyskomfort i suchość skóry. spis treści 1. Przyczyny atopowego zapalenia skóry Predyspozycje genetyczne Zaburzenia układu immunologicznego Przyczyny środowiskowe 2. Objawy zapalenia skóry 3. Leczenie atopowego zapalenia skóry Leczenie zakażeń przy atopowym zapaleniu skóry Leczenie atopowego zapalenie skóry sterydami Leki przeciwhistaminowe w leczeniu atopowego zapalenie skóry Domowe sposoby leczenia atopowego zapalenie skóry 4. Fakty o AZS, które musisz znać Czy AZS można się zarazić? Problem także psychologiczny Pielęgnacja zwalczająca przyczyny Higiena skóry rozwiń 1. Przyczyny atopowego zapalenia skóry Atopowe zapalenie skóry należy do grupy tzw. chorób atopowych, do których zalicza się także: Zobacz film: "Atopowe zapalenie skóry - czy możliwa jest remisja choroby?" astmę oskrzelową; sezonowy lub przewlekły katar sienny; pokrzywkę; alergiczne zapalenie spojówek Istnieją trzy główne, współistniejące ze sobą i wpływające na siebie nawzajem, czynniki uznawane za przyczyny atopowego zapalenia skóry: geny "kodujące" odpowiednie predyspozycje do reakcji alergicznych; nieprawidłowo działający układ immunologiczny; czynniki środowiskowe (alergeny). Uciążliwym objawem atopowego zapalenia skóry jest jej swędzenie (Shutterstock) Predyspozycje genetyczne Osoby cierpiące na atopowe zapalenie skóry, bardzo często mają w rodzinie chorych na astmę, katar sienny czy inną formę alergii. Pewne predyspozycje do reakcji alergicznych są więc dziedziczone. Najnowsze badania mówią, że osoby z atopowym zapaleniem skóry rodzą się z trochę innymi właściwościami skóry niż inni. Są to zaburzenia bariery chroniącej naskórek - nie jest ona naturalnie chroniona tak, jak powinna. Co ciekawe, takie zaburzenie dotyka całej skóry, a nie tylko miejsc, gdzie pojawia się wysypka i świąd skóry atopowej. Przyczyną zaburzonej ochrony naskórka jest filagryna, a raczej jej nieprawidłowe działanie. Filagryna to białko, które odpowiada za działanie bariery ochronnej naskórka u zdrowych osób. U chorych na atopowe zapalenie skóry występuje mutacja genu odpowiadającego za "zakodowanie" w organizmie filagryny. Taka mutacja zwiększa także ryzyko wystąpienia innych chorób skóry (rybia łuska, inne rodzaje egzemy) i chorób alergicznych (astma oskrzelowa). Zaburzenia produkcji i działania filagryny w organizmie prowadzą do: zmniejszenia naturalnego nawilżenia skóry; poniesienie pH skóry; zaburzeń w warstwie lipidowej naskórka. Zaburzenia układu immunologicznego Atopowe zapalenie skóry to skórna reakcja alergiczna. Pojawia się, kiedy układ immunologiczny uzna, że obecne na skórze lub wewnątrz organizmu substancje zagrażają alergikowi. Wywoływany jest wtedy stan zapalny, mający na celu usunięcie "szkodliwego" czynnika. U alergików równowaga pomiędzy poszczególnymi składnikami układu immunologicznego jest zachwiana. Działa zbyt dużo limfocytów Th2 i odpowiadających im cytokin, a w niektórych przypadkach pojawia się także zbyt wysoki poziom immunoglobulin (IgE) i eozynocytów. To one są odpowiedzialne za reakcję obronną organizmu w przypadku atopowego zapalenie skóry. Taka reakcja sprawia, że skóra atopowa wygląda jeszcze gorzej, ponieważ jest pozbawiona swojej naturalnej bariery ochronnej. Z drugiej strony, uwarunkowane genetycznie zaburzenia warstwy ochronnej naskórka powodują, że wszelkie możliwe alergeny lub czynniki drażniące z łatwością przenikają w głąb skóry, gdzie łatwtej wywołać reakcję układu immunologicznego i alergiczne zapalenie skóry. Przyczyny środowiskowe Alergeny lub inne czynniki drażniące system immunologiczny alergika, to na przykład: kurz; jajka; orzeszki ziemne; mleko; soja; produkty zbożowe; silnie działające kosmetyki; drapanie i ścieranie skóry; zanieczyszczenia powietrza: dym, chemikalia; suche, zimne powietrze; gwałtowne zmiany temperatury; problemy emocjonalne; częste mycie, pozbawiające skórę warstwy ochronnej. 2. Objawy zapalenia skóry Atopowe zapalenie skóry objawia się przede wszystkim silnym świądem skóry. Ze względu na wykwity skórne atopowe zapalenie skóry jest nazywane także egzemą lub świerzbiączką. Łatwo pomylić AZS z łuszczycą. Oto czynniki, które mogą sprzyjać podrażnieniu skóry: alergeny i środki drażniące - podrażnienie mechaniczne, nadmierne pocenie się, wietrzny klimat, wełna, detergenty, środki konserwujące, rozpuszczalniki, mydła; alergeny wziewne - sierść zwierząt, pyłki, pleśnie, roztocza kurzu domowego (Dermatophagoides pteronyssinus); drobnoustroje - dermatofity z gatunku Trichophyton, drożdżaki, Staphylococcus aureus; pokarmy - ryby, skorupiaki, pszenica; inne - czynniki psychiczne, stres. Ostra faza atopowego zapalenia skóry objawia się wykwitami skórnymi. Są to tzw. wypryski atopowe. Wypryski atopowe pojawiają się w miejscu, gdzie skóra atopowa była wystawiona na działanie substancji drażniącej. Są to ogniska rumieniowe - otoczenia odgraniczone od skóry, na których obecne są nadżerki, pęcherzyki oraz drobne grudki. Objawom wyprysków atopowych towarzyszy świąd skóry. Niestety leczenie wyprysków atopowych polega jedynie na łagodzeniu objawów. W podostrej fazie atopowego zapalenia skóry widoczne są nie tylko ogniska rumieniowe (bardziej wyraźne w związku ze złuszczaniem naskórka), ale również przeczosy (powstałe na skutek drapania skóry uszkodzenia naskórka - zwykle mają kształt linii). Po zagojeniu się przeczosy znikają całkowicie, a skóra nie ma żadnych blizn. Przewlekła postać atopowego zapalenie skóry może prowadzić do pojawienia się ognisk lichenizacji, czyli tak zwanego liszajowacenia. 3. Leczenie atopowego zapalenia skóry Leczenie jest dopasowywane do konkretnych objawów i nasilenia atopowego zapalenie skóry. Atopii nie da się wyleczyć, można jednak minimalizować objawy AZS. Lekarz może przepisać następujące metody leczenia atopowego zapalenie skóry: kremy i maści o działaniu przeciwzapalnym; miejscowe preparaty z lekami przeciwhistaminowymi; leki immunosupresyjne (zmniejszające reakcję alergiczną); antybiotyki przy infekcji skóry; glikokortykosteroidy miejscowe (w ciężkich przypadkach); fototerapia; leki uspokajające i psychoterapia. Leki stosowane w czasie AZS mają sprawić, aby skóra atopowa była pozbawiona stanu zapalenego, obrzęku, a także świądu skóry. Osoby z atopowym zapaleniem skóry nie powinny również dopuszczać do nadmiernej suchości skóry i powinny łagodzić swędzenie odpowiednią pielęgnacją: robiąc sobie kąpiele w krochmalu, płatkach owsianych lub specjalnych olejkach łagodzących skórę zamiast w perfumowanych płynach do kąpieli; wycierając skórę delikatnie ją poklepując, nie trąc; natłuszczając skórę po każdej kąpieli za pomocą wazeliny (w miejscach bardzo podrażnionych o złuszczonej skórze) i tłustego kremu; unikając stosowania na skórę kosmetyków na spirytusie; używając delikatnych proszków do prania; rezygnując z zakładanie na skórę wełnianej odzieży; unikając podrażnień, np. od kurzu czy zbyt wysokiej temperatury w pomieszczeniach. W niektórych przypadkach pewne potrawy lub inne czynniki (np. kurz, pot) nasilają objawy atopii. Każda osoba z atopowym zapaleniem skóry powinna zwrócić szczególną uwagę na to, kiedy pojawiają się u niej objawy i unikać czynnika drażniącego. Leczenie zakażeń przy atopowym zapaleniu skóry Istotną rolę odgrywa zmniejszenie populacji gronkowca złocistego, prowadzące do przerwania "błędnego koła atopowego zapalenie skóry". Gronkowiec stymuluje bowiem wytwarzanie tak zwanych mediatorów zapalenia. Histamina - najważniejszy mediator stanu zapalnego - nasila uczucie świądu, a błędne koło zamyka się. W celu redukcji populacji gronkowca i zmniejszenia świądu skóry należy stosować emolienty zawierające antyseptyki. Preparaty tego typu zmniejszają liczbę bakterii na skórze. Pamiętajmy, że osoby z atopowym zapaleniem skóry nie powinny po kąpieli szorować się ręcznikiem. Trzeba się nim owinąć i lekko przyciskać do skóry atopowej miejsce przy miejscu, a potem użyć balsamu nawilżającego lub tłustego kremu. Inne zakażenia bakteryjne należy zwalczać za pomocą antybiotyków w kremie stosowanych na skórę (np. ze steroidami) lub w tabletkach (w cięższych postaciach infekcji). W przypadku infekcji grzybiczej zalecane są maści przeciwgrzybicze. Leczenie atopowego zapalenie skóry sterydami Leki kortykosteroidowe (maści i kremy) to najpopularniejsze specyfiki na atopowe zapalenie skóry. Środki tego typu ułatwiają gojenie, łagodzą świąd skóry atopowej, zmniejszają obrzęk, zaczerwienienie i suchość skóry, a także redukują ogniska zapalne. Cechuje je wysoka skuteczność w leczeniu atopii, ale podczas ich stosowania należy uważać – zbyt często i intensywnie stosowane powodują szereg działań niepożądanych (zanik skóry, trądzik posterydowy, zaburzenia hormonalne). Ostatnio preparaty sterydowe zastępuje się specjalnymi maściami przeciwzapalnymi (inhibitorami kalcyneuryny). Leki przeciwhistaminowe w leczeniu atopowego zapalenie skóry Leki przeciwhistaminowe stosuje się zgodnie z zaleceniami lekarza (zwykle na noc). Wykazują działanie uspokajające i pomagają uzyskać spokojny sen. Zmniejszają też uczucie świądu skóry atopowej. Czasem pomaga przebywanie na słońcu i naświetlanie promieniami UV. Jeśli stan chorego jest ciężki, lekarz przepisuje mu doustne sterydy, a gdy dojdzie do zakażenia bakteryjnego lub wirusowego - antybiotyki. Prócz leczenia farmakologicznego w atopowym zapaleniu skóry niezwykle ważna jest pomoc psychologa - ciągłe swędzenie i zmieniona skóra atopowa źle wpływają na psychikę, a stres i brak akceptacji siebie jeszcze potęgują objawy atopowego zapalenia skóry. Domowe sposoby leczenia atopowego zapalenie skóry Aby zapobiec zaostrzeniu atopowego zapalenie skóry, trzeba wyeliminować ze środowiska chorego szkodliwe czynniki. Warto zrezygnować z grubych zasłon i dywanów, bo są siedliskiem roztoczy. Z tego samego powodu trzeba często sprzątać mieszkanie, najlepiej pod nieobecność chorego. Higiena jest też ważna z innego powodu - w czystym domu istnieje mniejsze ryzyko, że skóra podczas AZS zostanie zainfekowana. Trzeba pamiętać również o wietrzeniu pomieszczeń, bo wysoka temperatura i pot działają drażniąco. Ponadto osoby z chorobami alergicznymi powinny zrezygnować z trzymania w domu zwierząt. Ich sierść powoduje alergię, a złuszczający się naskórek jest pożywką dla roztoczy. Należy też zrezygnować z noszenia odzieży z wełny. Osoby z atopowym zapaleniem skóry muszą unikać silnych detergentów, które wywołują podrażnienie i zapalenie skóry prowadzące do zniszczenia płaszcza hydrolipidowego skóry. Jeżeli płaszcz hydrolipidowy skóry atopowej jest zniszczony dochodzi do zwiększonej utraty wody przez skórę i tym samym do nadmiernego wysuszenia skóry. Suchość skóry atopowej sprawia, że łatwo ulega ona uszkodzeniom. Sprzyja to wnikaniu szkodliwych czynników, które mogą zaostrzyć przebieg atopowego zapalenia skóry - ich ubrania i bieliznę trzeba prać w płatkach mydlanych lub proszkach dla alergików i dwukrotnie płukać. Poza tym na szczególną uwagę zasługuje dieta w czasie atopowego zapalenia skóry. Nie u wszystkich z atopowym zapaleniem skóry te same potrawy powodują nasilenie objawów, trzeba więc uważnie obserwować reakcje skóry atopowej na różne produkty. Warto wiedzieć, że atopowym zapaleniem skóry nie można się zarazić, nie musimy się więc obawiać nawet bardzo bliskiego obcowania z chorym domownikiem. 4. Fakty o AZS, które musisz znać Czy AZS można się zarazić? AZS to choroba, która objawia się dużym wysuszeniem i natarczywym swędzeniem skóry oraz czerwonymi zmianami na jej powierzchni. Zazwyczaj rozpoczyna się w okresie wczesnego dzieciństwa, ale coraz częściej także zaczyna pojawiać się nawet w okresie dorosłym. – Wyróżnia się dwie fazy kliniczne AZS: typ wypryskowaty – występuje u niemowląt i małych dzieci. Zmiany lokalizują się najczęściej w obrębie twarzy i odsiebnych części kończyn. W ciężkich przypadkach zajęta jest skóra całego ciała. Z kolei typ liszajowaty – dotyczy dzieci, młodzieży i dorosłych. Zmiany zajmują najczęściej doły łokciowe, podkolanowe. Dotyczą czasem większej powierzchni ciała – nawet ponad 50% skóry pacjenta – wyjaśnia Agata Głaz-Chodyna. Jest to choroba, która jest uwarunkowana wieloma występującymi jednocześnie czynnikami. Mimo to powszechnie funkcjonuje mit, iż schorzeniem tym można się zarazić. – Nie jest to choroba, którą można zarazić się np. przez dotyk. Należy ona do grupy tzw. chorób alergicznych zależnych od produkcji przeciwciał IgE. Aby mogła zaistnieć, musi pojawić się jednocześnie wiele czynników genetycznych, środowiskowych i immunologicznych. Nie musi to więc oznaczać, że każda osoba mająca ten gen zachoruje na AZS – tłumaczy Agata Głaz-Chodyna. Problem także psychologiczny W związku z tym, iż AZS wiąże się z uporczywym swędzeniem i widocznymi zmianami na skórze, często choroba ta ma także skutki psychologiczne. – Każda choroba skóry wiąże się z dyskomfortem pacjenta i strachem przed brakiem akceptacji i co za tym idzie silnym stresem. Jest to związane z ciągle niską świadomością społeczną na temat wielu chorób dermatologicznych i strachem przed zarażeniem. Stąd tak ważna jest edukacja społeczna szczególnie w grupie dzieci, aby rozumiały czym jest AZS, oraz to że kolega z ich otoczenia potrzebuje dużo wsparcia i zrozumienia, gdyż jego choroba często wiąże się z nieprzyjemnym świądem, a co za tym idzie rozdrażnieniem, problemami ze snem. Niejednokrotnie wiąże się również z koniecznością wyeliminowania lubianych produktów spożywczych, które u małego atopika mogą powodować zaostrzenie choroby. Na szczęście istnieją metody, które pomagają pokonywać problemy u źródła. Wspomniany świąd można szybko i skutecznie wyeliminować dzięki Atoderm SOS Spray, który działa bezkontaktowo (jest w 100% higienicznie rozpylany na skórze). Spray działa już w 60 sekund, a efekt przeciwświądowy utrzymuje się nawet do 6 godzin – tłumaczy ekspert. Pielęgnacja zwalczająca przyczyny AZS nie da się wyleczyć, można go natomiast wyciszyć. Dlatego tak ważna jest staranna pielęgnacja i stosowanie odpowiednich kosmetyków. – Linia dermokosmetyków Atoderm pozwala łagodniej przejść przez chorobę. W linii tej znajdziemy żel myjący Atoderm Intensive Gel moussant, balsam Atoderm Intensive Baume i przeciwświądowy Atoderm SOS Spray. Każdy z tych kosmetyków jest bezzapachowy co minimalizuje ryzyko nasilenia zmian, ale też każdy z nich minimalizuje ryzyko nadkażeń bakteryjnych, na które skóra z AZS jest mocno podatna. Preparaty te zawierają patent Skin Barrier Therapy™, który dzięki obecności estrów cukrowych zapobiega przyleganiu i namnażaniu gronkowca złocistego – wyjaśnia kosmetolog. W pielęgnacji warto też zwrócić uwagę na tzw. emolienty, gdyż u osób z AZS skóra pozbawiona jest całkowicie płaszcza hydrolipidowego, który chroni ją przed utratą wody czy wtargnięciem czynników zewnętrznych. – Stosowanie tradycyjnych emolientów jest jednak działaniem głównie objawowym. Aby zadziałać skutecznie należy również działać na przyczynę problemu. Atoderm Intensive Baume działa właśnie na przyczyny i jest to coś więcej niż zwykły emolient. Balsam zawiera patent Skin Barrier Therapy™, który stymuluje skórę do pracy tak, aby wytworzyła taką ilość białek i lipidów jaką obserwujemy w skórze zdrowej. Dodatkowo zawarte w patencie estry cukrowe hamują przyleganie i namnażanie gronkowca złocistego, a co za tym idzie minimalizują ryzyko nadkażeń. Działa również przeciwświądowo, dzięki czemu przywraca komfort na skórze i ogranicza potrzebę drapania – wyjaśnia Agata Głaz-Chodyna. Higiena skóry Na co oprócz pielęgnacji kosmetykami warto zwrócić uwagę w życiu codziennym, gdy cierpimy na AZS? Nawet zwykła kąpiel osoby cierpiącej na atopowe zapalenie skóry ma znaczenie, dlaczego? – Krótkie kąpiele przy AZS są zalecane ze względu na fakt, iż skóra atopików ma większą tendencję do wysuszania, a długie i gorące przebywanie w wannie mogłoby nasilić zmiany. Kąpiele nie powinny trwać dłużej niż 5-10 min, a woda powinna być letnia i nie przekraczać 30 stopni Celsujsza. Błędem również będzie pomysł, żeby skóry z AZS nie myć, gdyż zwiększa to ryzyko rozwoju flory chorobotwórczej gronkowca złocistego, co może zaostrzać zmiany chorobowe – dodaje. Stosując się więc do kilku prostych zasad możemy sprawić, że funkcjonowanie z AZS mimo że trudne, stanie się łatwiejsze na co dzień. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy

ten tekst przeczytasz w 4 minuty Infekcyjne zapalenie skóry (infective dermatitis) jest to ciężkie, uogólnione zapalenie skóry rozpoczynające się już w dzieciństwie i charakteryzujące się przewlekłym, nawrotowym przebiegiem. Postuluje się, że stanowi ono wyraz niedoboru odporności związanego z zakażeniem HTLV-1 nabytym we wczesnym okresie życia (najczęściej wertykalnie). Kittisak Jirasittichai / Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Epidemiologia infekcyjnego zapalenia skóry Infekcyjne zapalenie skóry - przyczyny Jak przebiega infekcyjne zapalenie skóry? Infekcyjne zapalenie skóry - diagnostyka Metody leczenia infekcyjnego zapalenia skóry Infekcyjne zapalenie skóry - podsumowanie Epidemiologia infekcyjnego zapalenia skóry Infekcyjne zapalenie skóry występuje w rejonach endemicznych zakażenia HTLV-1, w szczególności na Jamajce, w Kolumbii, Brazylii i w Japonii. Początek przypada zwykle na rok życia, w 60% przypadków dotyczy pacjentów płci żeńskiej. Infekcyjne zapalenie skóry - przyczyny Do powstawania infekcyjnego zapalenia skóry przyczynia się ludzki wirus limfotropowy T-komórkowy typu 1 (HTLV-1). Patogeneza W rozwoju objawów infekcyjnego zapalenia skóry udział biorą zapalne nacieki limfocytarne stwierdzane w zmianach skórnych. W limfocytach izolowanych z bioptatów skórnych wykrywa się materiał genetyczny HTLV-1. W komórkach skóry stwierdza się zwiększoną produkcję cytokin prozapalnych indukowaną zakażeniem HTLV, co powoduje przewlekły stan zapalny w obrębie skóry. Zakażenie HTLV-1 prowadzi ponadto do dysfunkcji układu immunologicznego pacjenta i w tym mechanizmie do zwiększonej wrażliwości na zakażenia bakteryjne (głównie gronkowcem złocistym i paciorkowcami beta-hemolizujące. U około 30-35% dzieci dochodzi do rozwoju powikłań choroby, do których zalicza się: zmętnienie rogówki, śródmiąższowe zapalenie płuc, zapalenie kłębuszków nerkowych. U niektórych dzieci po 12-25 latach trwania choroby rozwijają się inne choroby związane z zakażeniem HTLV-1, takie jak ATLL i HAM/TSP. Jak przebiega infekcyjne zapalenie skóry? Choroba w postaci infekcyjnego zapalenia skóry ma charakter przewlekły, nawrotowy. Zwykle obserwuje się szybką poprawę po zastosowaniu antybiotyków, jednak zmiany skórne nawracają po ich odstawieniu. Wraz z dorastaniem dziecka objawy stają się mniej nasilone. Infekcyjne zapalenie skóry - diagnostyka Rozpoznanie infekcyjnego zapalenia skóry opiera się na: obrazie klinicznym, badaniach laboratoryjnych krwi, ocenie bioptatu skóry. Stwierdza się niedokrwistość, leukocytozę z obecnością limfocytów atypowych, przyspieszony OB, zwiększone stężenie immunoglobulin, podwyższone odsetki limfocytów CD4+ i CD8+ ze zwiększonym stosunkiem CD4+ do CD8+. Z posiewów ze zmian skórnych często hodowane są Staphylococcus aureus i paciorkowce beta-hemolizujące. W bioptatach skóry stwierdza się limfocytarne nacieki zapalne oraz materia. genetyczny HTLV-1. Istotne jest potwierdzenie zakażenia wirusem HTLV-1 (u dzieci z infekcyjnym zapaleniem skory stwierdza się wysokie miano przeciwciał anty-HTLV-1). Diagnostyka różnicowa W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić inne postacie i przyczyny zapalenia skóry u dzieci, w szczególności atopowe zapalenie skóry. Metody leczenia infekcyjnego zapalenia skóry Leczenie infekcyjnego zapalenia skory polega na zwalczaniu nadkażeń bakteryjnych. Podstawą jest długotrwałe stosowanie celowanej antybiotykoterapii, skutecznej wobec flory bakteryjnej stwierdzanej w obrębie zmian skornych (Staphylococcus aureus, paciorkowce Ŕ-hemolizujące). Takie postępowanie jest niezbędne do kontroli choroby, a jego przerwanie powoduje szybki nawrot. Istotne jest zalecanie metod profilaktyki zakażenia wertykalnego HTLV-1. Jakie są rokowania? Objawy infekcyjnego zapalenia skóry stają się mniej nasilone wraz z wiekiem dziecka. Warunkiem utrzymania remisji choroby jest przewlekłe stosowanie antybiotykoterapii. Ludzkie wirusy limfotropowe T-komórkowe są również uznawane za przyczynę licznych chorób o charakterze zapalnym i autoimmunologicznym występujących na obszarach endemicznych HTLV. Zalicza się do nich: zapalenie stawów, zapalenie mięśni, zapalenie błony naczyniowej oka (z obecnością komórek wirusa i zakażonych limfocytów w ciele szklistym), zapalenia dróg moczowych i oddechowych. Problem mogą stanowić pacjenci z koinfekcją HIV/HTLV – badania wskazują na szybszą progresję HIV do AIDS oraz szybszy rozwój ATLL u osób jednocześnie zakażonych wirusami HIV i HTLV. W 2005 roku u mieszkańców Kamerunu wyizolowane zostały wirusy HTLV-3 i HTLV-4. HTLV-3 wykazuje duże podobieństwo do małpiego wirusa T-limfotropowego (STLV-3) i prawdopodobnie został przeniesiony z małp na człowieka. Rola obu typów wirusa w patologii człowieka nie jest znana. Początkowo jako HTLV-3 określano wirus izolowany od chorych z AIDS. Po stwierdzeniu, że różni się on znacznie od pozostałych wirusów HTLV nazwano go wirusem HIV i zakwalifikowano do innego rodzaju retrowirusów. Infekcyjne zapalenie skóry - podsumowanie 1. Do rodziny retrowirusów, oprócz HIV, zaliczane są ludzkie wirusy limfotropowe T-komórkowe HTLV-1 i HTLV-2. 2. Wirusami HTLV zakażonych jest na świecie około 15-25 mln osób, w szczególności w Japonii, na Wyspach Karaibskich, w Afryce i Ameryce Południowej. 3. Wirus HTLV-2 występuje głównie wśród rdzennych mieszkańców obu Ameryk. 4. Przeniesienie zakażenia HTLV następuje drogą kontaktów seksualnych, przez zakażoną krew oraz wertykalnie. 5. Do rozwoju objawów klinicznych związanych z zakażeniem HTLV dochodzi u 1-5% nosicieli, zwykle po kilkudziesięciu latach od zakażenia. 6. HTLV-1 jest uznanym czynnikiem etiologicznym chłoniaka/ białaczki dorosłych z komórek T (ATLL), mielopatii/ tropikalnego porażenia spastycznego (HAM/TSP) oraz przewlekłych chorób zapalnych skóry (infekcyjne zapalenie skóry u dzieci), błony naczyniowej oka, stawów, mięśni i płuc. Do pielęgnacji skóry skłonnej do zapaleń, wrażliwej i bardzo wrażliwej polecamy PRODEX SENSITIVE chusteczki albo PRODEX SENSITIVE płyn. Kosmetyki doskonale oczyszczają skórę twarzy i mają właściwości łagodzące. Piśmiennictwo 1. Mofenson Human Retroviruses. Oncoviruses (Human T-Cell Lymphotropic Viruses Types I and II), [w:] Feigin Cherry Demmler Kaplan (red.): Textbook of Pediatric Infectious Diseases, Saunders, Philadelphia 2004, str. 2424-2455 (wyd. V). 2. Novitsky V., Shapiro R., Essex M.: Human Retroviruses, [w:] Gorbach Bartlett Blacklow (red.): In fectious Diseases, Lippincott Williams & Wilkins, Philadelphia 2004, 2082-2105 (wyd. III). 3. Coombs Human Retroviral Infections: Human T Cell Lymphotropic Viruses. HTLV-I. ACP Medicine Online, 2002. 4. Murphy Wang B., Sacher i wsp.: Respiratory and Urinary Tract Infections, Arthriris, and Asthma Associated with HTLV-I and HTLV-II Infections, Emerg Inf Dis 2004. 5. Lairmore Fujii M.: 12th International Conference on Human Retrovirology: HTLV and Related Retroviruses, Retrovirology 2005; 2:61. Źródło: J. Cianciara, J. Juszczyk, Choroby zakaźne i pasożytnicze; Wydawnictwo Czelej infekcyjne zapalenie skóry zapalenie skóry wirus HTLV-1 zmiany skórne zmiany na skórze zmiany naciekowe na skórze Lekarze zdiagnozowali zapalenie migdałków. 17-latka zmarła tuż po powrocie z wakacji Niedługo po powrocie z wakacji nastoletnia Leah zachorowała, a lekarze zdiagnozowali u niej zapalanie migdałków. Później okazało się, że nastolatka cierpi na... Monika Tatara Stan przedcukrzycowy - objawy, diagnostyka i leczenie Stan przedcukrzycowy to zaburzenie, którego nie powinno się ignorować, ponieważ jego wystąpienie wpływa na spotęgowane ryzyka zachorowania na cukrzycę.... Monika Wasilonek Stopyra: wszystkie dzieci z zapaleniem wątroby miały wcześniej COVID-19 Eksperci coraz częściej twierdzą, że zapalenie wątroby u dzieci to możliwe powikłanie po COVID-19. Apelują jednak o spokój. "Na razie nie ma powodów do niepokoju.... Anna Górska Kolejne zgony dzieci z zapaleniem wątroby. Sytuacja jest bardzo poważna. Są pierwsze zakażenia w Polsce Na początku kwietnia Wielka Brytania poinformowała o przypadkach zapalenia wątroby o nieznanym pochodzeniu, które wykrywane są u dzieci. Niestety, doszło już... Paulina Wójtowicz Tajemnicze zapalenie wątroby u dzieci. Kluczem do wyjaśnienia jest COVID-19? Nie ustają prace mające na celu znalezienie przyczyny tajemniczego zapalenia wątroby, na które zapadają zdrowe dotąd dzieci na całym świecie. Do tej pory wykryto... Paulina Wójtowicz Pierwsze objawy zapalenia pęcherza. Jak ich nie przegapić? Zapalenie pęcherza to nieprzyjemna i wstydliwa przypadłość. Szczególnie dobrze wiedzą o tym kobiety. Jakie są pierwsze objawy zapalenia pęcherza? Jak skutecznie... Objawy alergicznego zapalenia spojówek - nie powinieneś ich lekceważyć Alergiczne zapalenie spojówek to powszechna choroba oczu, która dotyka miliony osób na całym świecie, powodując przewlekły dyskomfort i często znaczne obniżenie... Co robić, gdy jelita chorują? Sprawdź, skąd biorą się problemy z trawieniem Nie możesz normalnie jeść? Wszystko ci szkodzi, a ból brzucha, wzdęcia, biegunki czy zaparcia to codzienność? Takie dolegliwości mogą być spowodowane różnymi... Marlena Kostyńska Tajemnicza epidemia zapalenia wątroby. Władze badają śmierć kolejnego dziecka Tajemnicze zapalenie wątroby u dzieci rozpoznano już w kilkunastu krajach świata. Jak niedawno poinformował prof. Krzysztof Pyrć, również w Polsce. Przyczyna... Monika Mikołajska Już 170 przypadków ostrego zapalenia wątroby u dzieci, jeden śmiertelny. Choroba dotarła do Belgii W Europie wykrywanych jest coraz więcej przypadków ostrego zapalenia wątroby u dzieci o nieustalonej jeszcze przyczynie. Donoszą o tym służby epidemiologiczne w... Adrian Dąbek

Co to jest zapalenie okołoustne i jakie są jego przyczyny? Zapalenie okołoustne jest formą zapalenia skóry zlokalizowaną przede wszystkim wokół ust. Według obecnego stanu wiedzy zapalenie okołoustne nie jest odmianą trądziku różowatego, jak uważano dawniej. Etiologia choroby nie jest w pełni poznana. Zasadnicze znaczenie w powstawaniu i zaostrzaniu zmian skórnych odgrywają stosowane na skórę twarzy glikokortykosteroidy. Ponadto uważa się także, że choroba ta może być związana z reakcją podrażnienia (podrażnienie mieszków włosowych wskutek niewłaściwie dobranych preparatów nawilżających), ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe (możliwe zaostrzenia w lecie) oraz może być uwarunkowana hormonalnie. Zdecydowanie częściej na zapalenie okołoustne chorują kobiety i obserwuje się zaostrzenia w okresie przedmiesiączkowym, podobnie jak w przypadku trądziku pospolitego. Jak często występuje zapalenie okołoustne? Zapalenie okołoustne jest stosunkowo częstą jednostką chorobową obserwowaną przede wszystkim u młodych kobiet, ale może również występować zarówno u dzieci, jak i osób starszych. Nie stwierdza się podłoża genetycznego choroby. Jak się objawia zapalenie okołoustne? W obrazie klinicznym dominują wykwity grudkowo-rumieniowe, niekiedy krostkowe, zlokalizowane na skórze wokół ust. Zwykle zmiany skórne są zgrupowane symetrycznie, zlokalizowane wokół ust z typowym zaoszczędzeniem skóry w okolicy bezpośrednio przylegającej do czerwieni wargowej. Grudki mogą również pojawić się w okolicy okołooczodołowej. Zmianom skórnym może towarzyszyć pieczenie skóry. Co robić w razie wystąpienia objawów zapalenia okołoustnego? W razie wystąpienia objawów wskazujących na zapalenie okołoustne należy przede wszystkim odstawić preparaty miejscowe zawierające glikokortykosteroidy (jeżeli są stosowane) i zgłosić się do dermatologa. Jak lekarz ustala rozpoznanie zapalenia okołoustnego? Rozpoznanie zapalenia okołoustnego stawianie ustala się na podstawie wywiadu (charakterystyczne jest stosowanie miejscowych glikokortykosteroidów w okresie poprzedzającym pojawienie się zmian) oraz na stwierdzeniu typowych zmian skórnych (wykwitów rumieniowo-grudkowych) w okolicy okołoustnej. W przypadkach mniej charakterystycznych lekarz może rozważyć pobranie biopsji skóry do badania histopatologicznego. Jakie są sposoby leczenia zapalenia okołoustnego? W leczeniu zapalenia okołoustnego podstawową rolę odgrywa wyeliminowanie czynników potencjalnie wywołujących i zaostrzających chorobę. Dlatego niezbędne jest odstawienie miejscowych glikokortykosteroidów, unikanie innych substancji powodujących podrażnienie i zastosowanie pielęgnacji preparatami nawilżająco-natłuszczającymi (emolientami). Można zastosować miejscowo antybiotyki, a także inhibitory kalcyneuryny. Natomiast lekiem z wyboru są antybiotyki z grupy tetracyklin podawane doustnie. W przypadku zmian opornych na leczenie lekarz może rozważyć doustną izotretynoinę (ze zwrócenieniem szczególnej uwagi na jej teratogenność i inne możliwe działania niepożądane). Czy możliwe jest całkowite wyleczenie zapalenia okołoustnego? W przypadku zapalenia okołoustnego możliwe jest całkowite ustąpienie zmian skórnych bez trwałych następstw, np. w postaci bliznowacenia. Choroba może być jednak przewlekła i wymagać okresowej kontroli dermatologicznej. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia zapalenia okołoustnego? Istotne jest ograniczenie stosowania jakichkolwiek preparatów na skórę twarzy, w tym kosmetyków mogących potencjalnie podrażniać lub uczulać (zawierających środki konserwujące, substancje zapachowe). Wskazane jest odstawienie miejscowych glikokortykosteroidów, nawet tych najsłabszych. Skóra wymaga delikatnej pielęgnacji z zastosowaniem odpowiednio dobranych dermokosmetyków. Co robić, aby uniknąć zachorowania na zapalenie okołoustne? Tak jak wspomniano, zapalenie okołoustne mogą powodować miejscowe gllkikortykosteroidy, zwłaszcza te fluorowane, dlatego stosowanie ich na skórę twarzy jest przeciwwskazane. Do stosowania glikokortykosteroidów na twarz istnieją ścisłe wskazania, ale o takim leczeniu decyduje dermatolog.

domowe sposoby na posterydowe zapalenie skóry